Κάποτε, τα εδάφη ήταν ώριμα με τους πολεμιστές της γνωστής δεξιοτεχνίας, όλοι λαχταρούν για δόξα και τύχη μέσω της κυριαρχίας τους στο σπαθί. Ο βασιλιάς, ένας σοφός ηγέτης με έντονη ιδέα να κρατάει ευχαρίστως τα θέματα του, αποφάσισε ότι αυτοί οι μαχητές δεν πρέπει να πολεμούν παρά με σοφιστικώς πίσω σοκάκια και αποθήκες που μολύνθηκαν από αρουραίους όπως ήταν συνηθισμένοι, αλλά μάλλον θα έπρεπε να είναι σε θέση να παρουσιάσουν την ικανότητά τους σε μια επίσημη επικυρωμένο περιβάλλον. Έτσι δημιουργήθηκε η μεγάλη Αρένα και γεννήθηκε η επίσημη Λιγκ Κολοσσαίου.
Το άθλημα έγινε πολύ δημοφιλές. Από χιλιάδες πρωταθλήματα μακριά, από κάθε περίπατο της ζωής, οι υπήκοοι του βασιλείου ήρθαν να παρακολουθήσουν το σφαγές στην αρένα και να φωνάζουν στους αγαπημένους τους μονομάχους. Και όπως σε κάθε οργανωμένο επαγγελματικό άθλημα, υπήρχαν εκείνοι που διαχειρίζονταν τις ομάδες των πολεμιστών. Σε ένα άθλημα όπου ο ηττημένος αποδίδεται για να τροφοδοτήσει τα κοράκια είναι ένας διευθυντής δεν είναι εύκολο έργο. Οι πολεμιστές πρέπει να είναι προσεκτικά καλυμμένοι για μάχη. Η κατάρτιση είναι μια διαδικασία που συνεχώς συνεχίζεται και όταν η εκπαίδευση δεν φαίνεται να παρέχει, οι διαχειριστές της ακμής μπορούν να στραφούν σε σκοτεινές μαγείες και αλχημεία. Στο τέλος, όλα αυτά μπορεί να είναι για το μηδέν, καθώς η γήρανση είναι ακόμα η τελική ισοπαλία του ανθρώπου.
Τα σχόλια δεν βρέθηκε